معنی بی حضور - جستجوی لغت در جدول جو

بی حضور

فرهنگ فارسی عمید

بی شعور

نافهم، نادان، بی عقل

فرهنگ فارسی عمید

بی قصور

(قُ)

مرکّب از: بی + قصور، بی جرم. بی گناه. (آنندراج) ، تنها. (از ناظم الاطباء) ، که خویشاوندی ندارد. که خویشان و نزدیکان ندارد. که خویش و بسته ندارد. (یادداشت مؤلف) : آری کس بی کسان خدایست.
- بی کس و کار، بی خویشاوند.
- بی کس و کو، آنکه قوم و برادران و رفیقان نداشته باشد. (آنندراج)،
، بی پدر و مادر. (ناظم الاطباء) :
بی کس نواز باش که هر طفل بی پدر
در منزلت به عیسی مریم برابر است.
صائب.
، بیچاره و بی نوا. (ناظم الاطباء) :
عید او فرخ و فرخنده و او شاد به عید
دشمنانش غمی و بی کس و محتاج به نان.
فرخی.
نباشد ترا ضایع از کردگارت
اگر بی کسان را کنی دستیاری.
کمال اسماعیل.
که خواهد شد بگویید ای رفیقان
رفیق بی کسان یار غریبان.
حافظ (دیوان، ساقی نامه چ قزوینی -غنی ص 354)،
، که کس در آن نیست. که ساکنی ندارد. غیر مسکون:
وگر گویی ولایتشان بگیرم تا مرا ماند
ولایتشان بیابانست و خشک و بی کس و ویران.
فرخی.
چه خواهی کردن آن ویرانه های ضایع و بی کس
ترا ایزد ولایتهای خوش داده ست و آبادان.
فرخی.
تیر توجگر دوزد، سهم تو زفر بندد
بس خانه کز آن بی کس زین زیر و زبر داری.
فرخی.
ز مهمانان او خالی ز مداحان او بی کس
نه اندر شهرها خانه نه اندر بادیه رحله.
فرخی.
رجوع به کس شود

مُرَکَّب اَز: بی + قصور، بی جرم. بی گناه. (آنندراج) ، تنها. (از ناظم الاطباء) ، که خویشاوندی ندارد. که خویشان و نزدیکان ندارد. که خویش و بسته ندارد. (یادداشت مؤلف) : آری کس بی کسان خدایست.
- بی کس و کار، بی خویشاوند.
- بی کس و کو، آنکه قوم و برادران و رفیقان نداشته باشد. (آنندراج)،
، بی پدر و مادر. (ناظم الاطباء) :
بی کس نواز باش که هر طفل بی پدر
در منزلت به عیسی مریم برابر است.
صائب.
، بیچاره و بی نوا. (ناظم الاطباء) :
عید او فرخ و فرخنده و او شاد به عید
دشمنانش غمی و بی کس و محتاج به نان.
فرخی.
نباشد ترا ضایع از کردگارت
اگر بی کسان را کنی دستیاری.
کمال اسماعیل.
که خواهد شد بگویید ای رفیقان
رفیق بی کسان یار غریبان.
حافظ (دیوان، ساقی نامه چ قزوینی -غنی ص 354)،
، که کس در آن نیست. که ساکنی ندارد. غیر مسکون:
وگر گویی ولایتشان بگیرم تا مرا ماند
ولایتشان بیابانست و خشک و بی کس و ویران.
فرخی.
چه خواهی کردن آن ویرانه های ضایع و بی کس
ترا ایزد ولایتهای خوش داده ست و آبادان.
فرخی.
تیر توجگر دوزد، سهم تو زفر بندد
بس خانه کز آن بی کس زین زیر و زبر داری.
فرخی.
ز مهمانان او خالی ز مداحان او بی کس
نه اندر شهرها خانه نه اندر بادیه رحله.
فرخی.
رجوع به کس شود

لغت نامه دهخدا

بی شعور

(شُ)

نادان و احمق. (آنندراج). نادان. بی عقل. بی ادراک. (ناظم الاطباء). رجوع به شعور شود، بی طراوتی. و رجوع به صفا و ترکیبات آن شود

لغت نامه دهخدا

بی طهور

(طَ)

ناپاک. بی طهارت:
غره مشو بدانکه ترا طاهر است نام
طاهر نباشد آنکه پلید است و بی طهور.
ناصرخسرو.
رجوع به طهور شود

لغت نامه دهخدا

بی حدوث

(حُ)

زایل نشدنی. قدیم. جاودان. همیشه. باقی:
باد رایت بی تباهی باد شخصت بی حدوث
باد جاهت بی تناهی باد جانت بی ضرر.
سنائی

لغت نامه دهخدا

بی یاور

(وَ)

بی کمک. بی معین. بی مددکار:
دنیا خطر ندارد یک ذره
سوی خدای داور بی یاور.
ناصرخسرو.
در آن حیرت آباد بی یاوران
زدم قرعه بر نام نام آوران.
نظامی.
رجوع به یاور شود

لغت نامه دهخدا

بیحضور

(حُ)

غایب، غافل و بی خبر. (ناظم الاطباء) :
ترا که در لب نوشین هزار گونه شفاست
چرا همیشه مرا بیحضور باید داشت ؟
ملاشانی تکلو (از آنندراج).
، مضطرب، آزرده و رنجیده، خشمناک. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا